ΑΓΟΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΣΩΣΤΡΈΦΕΙΑ
ΛΑΪΚΙΣΜΌΣ
Ίδια εικόνα παντού.
Στη Βουλή. Στο δημοτικό συμβούλιο. Στους συνεταιρισμούς.
Στους συλλόγους και τα σωματεία.
Δεν γίνεται συζήτηση για να λυθούν τα κοινά προβλήματα.
Γιατί δεν είναι αυτός ο σκοπός κάποιων, αλλά το ευκαιριακό ατομικό ή
μικροκομματικό τους συμφέρον και η αυτοπροβολή. Επιπλέον, κυριαρχεί μία
κουλτούρα αντίδρασης, όχι συναίνεσης και δημιουργικής δράσης αλλά στείρας
αντιπαράθεσης και επιβολής επί του αντιπάλου κατά το πρότυπο των οπαδών
ποδοσφαιρικής ομάδας.
Η συνεννόηση μεταξύ μας είναι λοιπόν ιδιαίτερα δυσχερής
ακόμα και στις δύσκολες ώρες. Γιατί; Πρώτον, γιατί δεν βάζουμε μπροστά το κοινό
συμφέρον. Δεύτερον γιατί δεν μάθαμε να βλέπουμε τα πράγματα με προοπτική αλλά
μόνο στη λογική του εδώ και τώρα. Τρίτον και κυριότερο, γιατί δεν μάθαμε ποτέ
να κάνουμε διάλογο. Το χειρότερο όμως είναι ότι καταλήγουμε σε ένα είδος
εσωστρέφειας. Αυτό της θορυβώδους, της απρεπούς και υβριστικής
εσωστρέφειας. Της αλαζονικής και εγωιστικής αυτοαναφορικότητας που δεν παράγει
παρά μόνο αντιπαλότητα και αντιπαράθεση. Στην περίπτωση της, η γνώση είναι
αχρείαστη. Η τεκμηρίωση δεν την αφορά. Κύριο χαρακτηριστικό της η μηδενική
ανοχή στην επιτυχία του άλλου. Σαρώνει η αρνητική εικόνα για τον τάδε η δείνα
επώνυμο, επιτυχημένο η αποτυχημένο, αλλά και για τον απλώς γνωστό συνάδελφο ή
ακόμα και φίλο σε κουβέντες δημόσιες η ιδιωτικές . Οτι και να καταφέρει
κάποιος, είναι κάλπικο, ύποπτο, στημένο. Με την πρώτη διατύπωση μιας καλής
κουβέντας για κάποιον ενεργοποιούνται όλα τα καιροφυλακτούντα επιθετικά αντανακλαστικά.
Η ζήλια, το διαρκώς αδικαίωτο "εγώ",εν είδει μιας λανθανούσας
μόλυνσης ορθώνουν τείχη ανάμεσα στην επιτυχία του άλλου και τη δική τους
μετριότητα . Ετοιμοι πάνοπλοι, να αποκαθηλώσουν , να απαξιώσουν, να υποτιμήσουν
κάθε επιτυχία κάποιου που ακυρώνει τη δική τους άποψη η ενέργεια.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει ο πολίτης; Ποιον να
εμπιστευτεί ;
Καθώς ο ανορθολογισμός , το μίσος και το ψέμα φουντώνουν
έχουμε μόνο ένα καταφύγιο:ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Είναι άμυνα και επίθεση μαζί. Είναι
χρέος όλων των πολιτών να την αναγνωρίζουμε και να τη διεκδικούμε. Ο πολιτικός
θα πρέπει να ξεχωρίζει από τη συνέπεια και την ευκρίνεια των θέσεων του. Ο
πολιτικάντης αποκαλύπτεται από την ασάφεια και την μεταβλητότητα αυτών των
θέσεων ανάλογα με ο,τι νομίζει πως θέλει να ακούσει ο συνομιλητής του για να
τον ψηφίσει/ στηρίξει . Συνήθως διατυμπανίζει παντού ότι έχει καλές προθέσεις
και παρουσιάζεται σαν αυτόκλητος λαϊκός προστάτης. Οταν καταφέρει να τα περάσει
αυτά στον κόσμο εκμεταλλευόμενος κάποιες συγκυρίες αλλά και την τιμωρητική
διάθεση που έχει ο κόσμος για το. " σύστημα" τα τελευταία χρόνια
συνήθως έχουμε μετάπτωση από το καλό το μέτριο η το κακό στο χειρότερο ή στο
χείριστο.Οι λαϊκιστές , δημαγωγοί, ξερόλες ,αλλά και οι χαρωποί , απλοϊκοί και
έχοντες άγνοια μεγεθών είναι καλοί για τα καφενεία το φεισμπουκ ,άντε για τις
πλατείες .Όχι όμως για να καθορίζουν τις ζωές μας .
Το μεγάλο αίτημα, έτσι κι αλλιώς, για μία αξιοκρατική
κοινωνία είναι η παραδοχή της διάνοιας ως ανταποδοτικής δύναμης στην εκπόνηση
σχεδίων . Οποιος έχει μυαλό μπορεί και να προστατεύσει καλύτερα τα συμφέροντα
όλων μας. Οποιος δεν έχει δεν μπορεί. Οποιος αντιλαμβάνεται τα μεγέθη στο χώρο
και στο χρόνο μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα , το δήμο ,την εταιρεία του.
Οποιος δεν αντιλαμβάνεται, δεν μπορεί.
Μπορούν όμως όλοι αυτοί έχοντας το λαϊκισμό σαν συγκολλητική
αρχικά αλλά κατόπιν σαν διαβρωτική σηπτική ουσία να μας οδηγήσουν είτε σε
άγονους αγώνες είτε στα βράχια.
Νίκος Λαντζανάκης
Αντιδήμαρχος Σητείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου