Η αιτία όλης αυτής της κινητοποίησης ήταν η ποιότητα του νερού. Σε δείγματα νερού που πάρθηκαν για μικροβιολογικό έλεγχο βρέθηκε υψηλός κολοβακτηριακός δείκτης με αποτέλεσμα να γίνει υπερχλωρίωση του νερού που προκάλεσε τη διαμαρτυρία των καταναλωτών.
Αντιπαρέρχομαι το τι συζητήθηκε στις δυο αυτές συνεδριάσεις για να πω δυο λόγια γύρω από τον έλεγχο του νερού, ως πάλαι ποτέ Επόπτης Δημόσιας Υγείας.
Στον τόπο μας, το νερό το παίρνομε είτε από πηγές είτε από γεωτρήσεις. Μπορεί το νερό να ληφθεί και από ποταμούς ή λίμνες. Αυτά είναι τα λεγόμενα επιφανειακά ύδατα, τα οποία χρειάζονται ειδική επεξεργασία για να δοθούν στην κατανάλωση.
Μόνο τα επιφανειακά νερά χλωριώνονται υποχρεωτικά. Τα άλλα, αυτά των πηγών και των γεωτρήσεων, δεν υπόκεινται σε υποχρεωτική χλωρίωση, εκτός κι αν υπάρχουν κάποιοι ειδικοί λόγοι. Μπορεί, λόγω καταστροφής ή βλάβης των δικτύων ύδρευσης, να υπεισέλθουν μέσα σ’ αυτό λύματα και να το μολύνουν. Σε περίπτωση επιδημικής νόσου, ενδείκνυται επίσης η χλωρίωση του νερού. Στα καλά καθούμενα δε συνιστάται χλωρίωση του νερού.Τρόποι χλωρίωσης.
Ως γνωστόν το χλώριο, υπό κανονικές συνθήκες πιέσεως και θερμοκρασίας, είναι αέριο. Στο εμπόριο το βρίσκομε και σε μορφή χλωρασβέστου με τη σύνθεση του να ποικίλη από 35-70%. Ο πιο σωστός και ασφαλής τρόπος χλωρίωσης είναι αυτή με το αέριο το οποίο διατίθεται μέσα σε φιάλες. Επειδή το χλώριο έχει δηλητηριώδεις ιδιότητες, πρέπει να μπαίνει στο νερό ένα έως δυο μέρη ανά εκατομμύριο. Δηλαδή στο κάθε κυβικό νερού, ένα έως δύο γραμμάρια. Και στις δυο περιπτώσεις χλωρίωσης του νερού, ο υπάλληλος της ΔΕΥΑΣ που επιτελεί αυτό το έργο, πρέπει να είναι εκπαιδευμένος, έτσι ώστε να ξέρει, ανάλογα με την ροή κατανάλωσης του νερού, πόσο χλώριο, προερχόμενο είτε από φιάλη αερίου είτε από χλωράσβεστο, πρέπει να εισέρχεται μέσα στο δίκτυο του νερού.
Η διάλυση της χλωρασβέστου πρέπει να γίνεται σε σκοτεινό σημείο, διότι παρουσία φωτός το χλώριο απελευθερώνεται και χάνεται. Συνιστώ στους καταναλωτές να μην πίνουν αμέσως το χλωριωμένο νερό. Αν το αφήσουν λίγη ώρα σε μια κανάτα, το χλώριο θα απελευθερωθεί και έτσι το νερό, θα καταστεί άοσμο και ακίνδυνο για κατανάλωση.
Ο έλεγχος της χλωρίωσης πρέπει να γίνεται συχνά από τα ακραία σημεία του δικτύου και όχι από τα κεντρικά.
Τρόποι δειγματοληψίας του νερού.
Πριχού αρχίσει η δειγματοληψία, πραγματοποιείται μια επιτόπια υγειονομική έρευνα. Αφού διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχουν εκεί κοντά εστίες μόλυνσης όπως βόθροι, στάβλοι, μαντριά, απορρίμματα στερεά ή υγρά και πολλά άλλα, προχωρούμε, ( είτε θετικό είναι είτε αρνητικό το αποτέλεσμα της επιτόπιας έρευνας) στη δειγματοληψία του νερού.
Σ’ αυτό το σημείο θέλω να πω, ότι όλοι εμείς οι πολίτες της υπερκατανάλωσης, δε σεβόμαστε το περιβάλλον. Πετούμε παντοειδή απορρίμματα, στερεά ή υγρά όπου λάχει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, μολύνομε τον υδροφόρο ορίζοντα. Το νερό, εκτός από πηγή ζωής, είναι και κοινωνικό αγαθό. Χρειάζεται την προστασία μας. Με την αλόγιστη κατανάλωση του και τη μη προστασία του από ρυπάνσεις ή μολύνσεις, θα ‘ρθει μια μέρα που θα πούμε «το νερό νεράκι». Ακούγεται, πως ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει για το νερό. Σάματις έχουν κοπάσει οι πόλεμοι ανά την Υφήλιο.
Η δειγματοληψία του νερού για μικροβιολογική εξέταση πρέπει να γίνεται μετά μεγίστης προσοχής και απόλυτης καθαριότητας. Από τις πηγές ή τα πηγάδια προ της ανατολής του ήλιου. Ο δειγματολήπτης πρέπει να φορεί αποστειρωμένα γάντια και να έχει μαζί του αποστειρωμένη φιάλη. Κρατά στο ένα χέρι του τη φιάλη και στο άλλο το πώμα, παίρνει το δείγμα του νερού και αμέσως σκεπάζει τη φιάλη. Κατόπιν τη συσκευάζει σ’ ένα κάνιστρο με πάγο και την πάει το συντομότερο στο εργαστήριο. Αν δεν τηρηθούν αυτοί οι κανόνες και υπάρχει στο νερό ένα κολοβακτηρίδιο, αυτό μέχρι να φτάσει στο εργαστήριο θα πολλαπλασιαστεί με γεωμετρική πρόοδο κι έτσι το αποτέλεσμα δε θα ‘ναι σωστό.
Η δειγματοληψία του νερού από το δίκτυο υδροδότησης, πρέπει να γίνεται από τα ακραία σημεία αυτού και αφού πρώτα απολυμανθεί ο κρουνός λήψης με φλόγα οινοπνεύματος.
Για τον χημικό έλεγχο του νερού, δεν απαιτείται τόσο σχολαστική διαδικασία όπως του μικροβιολογικού ελέγχου, αρκεί το δοχείο που θα μπει το νερό να είναι καθαρό.
Αυτά είχα να πω, απ’ όσα θυμάμαι κατά τη φοίτηση μου στην Υγειονομική Σχολή Αθηνών (1954-55).
Δράττομαι όμως της ευκαιρίας να πω, πως με ξένισε η ανάθεση, της εξέτασης του νερού από τη Διοίκηση της ΔΕΥΑΣ, σε ιδιωτική εταιρεία. Γιατί αυτό, αφού υπάρχει η Διεύθυνση Υγιεινής της Αντιπεριφέρειας Λασιθίου με τους ειδικούς υπαλλήλους της, τους Επόπτες Δημόσιας Υγείας; Νομίζω πως και κρατικό εργαστήριο υπάρχει στην έδρα Υγιεινής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Γιατί αυτή η πολυτέλεια σε καιρούς οικονομικής εξαθλίωσης;
Ελπίζω να ακουστεί ο λόγος μου «περί υδάτων» και να μην καταπέσει στο επίπεδο, του «περί ανέμων και υδάτων»
ΚΩΣΤΗΣ Ν. ΖΕΡΒΑΚΗΣ
28 ΜΑΡΤΗ 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου