Βασιλόπιτα 2017 – ΗΜΕΡΑ ΑΓΑΠΗΣ
Καλωσόρισμα Προέδρου ΜΙ.ΠΟ.ΑΡ.
Ο Σμυρναίος Ακαδημαϊκός Κων/νος Δεσποτόπουλος, που πριν 2 χρόνια, υπερήλικας άνω των 100 ετών, έφυγε από κοντά μας συνήθιζε να λέει: «Συνέβη όχι να γεννηθούμε, αλλά να καταγόμαστε από τη Σμύρνη».
Η Σμύρνη συνδύαζε την ομορφιά του τοπίου και μια ιστορική παράδοση εμπνευστική των κατοίκων της σε ηθικότητα, εργατικότητα και ανθρώπινη αλληλεγγύη.
Οι Μικρασιάτες γενικώς ήταν ΦΙΛΑΛΛΗΛΟΙ. Τη φιλανθρωπία ταύτιζαν με την ελεημοσύνη. Τη φιλαλληλία ταύτιζαν όχι μόνο με την υλική βοήθεια, αλλά και με τη συμμετοχή στον πόνο ή τη χαρά των συνανθρώπων τους.
Οι πρώτες φτωχές προσφυγικές οικογένειες είχαν κοινό το φτωχικό τραπέζι τους και κύριο στήριγμα μέσα στη δυστυχία τους την αλληλοβοήθεια.
Το 1922 καταστράφηκε το δημιουργικότερο φτερό του Ελληνισμού. Η Ιωνία και οι άλλες ελληνικές περιοχές της Μικρασίας. Τα απομεινάρια του κατέφυγαν στην Ελλάδα. Χαρακτηρίστηκαν πρόσφυγες. Οι Κύπριοι που κατέφυγαν στην Ελλάδα, οι Ελληνορώσοι, οι Βορειοηπειρώτες, όλοι οι άλλοι που κατέφυγαν κατά κύματα στην Ελλάδα δεν πήραν αυτό τον μειωτικό: Πρόσφυγες.
Πολύ γρήγορα, όμως, οι Μικρασιάτες κατάφεραν αυτό τον τίτλο προσφυγιάς να τον μετατρέψουν σε τίτλο τιμής.
Με εφόδια την ηθικότητα, εργατικότητα, φιλαλληλία, οπλισμένες και οι νεότερες γενιές των προσφύγων του 1922 καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν ένα εξαιρετικά δύσκολο οικονομικό, κοινωνικό και πνευματικό περιβάλλον όπου τα πάντα δυστυχώς ανατρέπονται, καταλύονται, διαχύονται.
Όμως, συνέβη όχι να γεννηθούμε στη γη της Ιωνίας, αλλά να καταγόμαστε από τη γη της Ιωνίας, της Αιολίας, της Λυκίας του Πόντου.
Στο 1821 ο εχθρός ο Τούρκος είχε τα πάντα. Στρατούς, στόλους, χρήματα και τη νομιμότητα του κυρίαρχου, την οποία νομιμότητα σήμερα έχει η Τρόικα, το Κουαρτέτο.
Οι ξεσηκωμένοι για μόνο αντιστάθμισμα είχαν την απελπισία του σκλάβου. Κι όμως νίκησαν γράφοντας λαμπρότατο κεφάλαιο στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.
Κάθε κοινωνία κρύβει το ενδεχόμενο εκπλήξεων. Μακάρι να είναι αυτή τη φορά η σειρά της ελληνικής κοινωνίας να εκπλήξει.
Να θυμόμαστε όμως: Η ζωή είναι δική μας. Ας μην τους αφήσουμε να μας την πάρουν.
Ευχαριστώ
Βασιλόπιτα 2017
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο μπαμπάς ρωτάει τη μικρή Αλίκη:
- Αλίκη έχετε στο σχολείο σας μετανάστες;
- Μπαμπά στο σχολείο μας δεν έχουμε μετανάστες, έχουμε μόνο παιδάκια.
…Η Αλίκη κάθεται στο ίδιο θρανίο με μαθήτρια από την Ουκρανία.
Λίγα να εφαρμόζαμε από αυτά που μας λένε τα παιδιά, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, μέλος 6μελούς πολύ φτωχής οικογένειας, οικονομικών μεταναστών από τη Νιγηρία, παίζοντας αμέτρητες ώρες μπάσκετ με άλλα ελληνόπουλα και προσφυγόπουλα στις αλάνες – γήπεδα στα Σεπόλια Αθηνών τον ανακάλυψε ο μικρού βεληνεκούς Ελληνογερμανός προπονητής Σπύρος Βεληνιάτης.
Ο Γιάννης (με δύο «ν» και όχι με ένα όπως κάποιος άλλος) ύστερα από 5 χρόνια ως μπασκετμπολίστας της αμερικανικής ομάδας Μιλγουόκι Μπακς διανύει την τέταρτη σεζόν του στο ΝΒΑ. Έχει περάσει στο ανώτατο επίπεδο και τον επέλεξε για το εξώφυλλο του το αμερικανικό περιοδικό SPORTS ILLUSTRATED, το οποίο εβδομαδιαίως διαβάζεται από 23 εκατομμύρια αναγνώστες και χαρακτηρίζει τον ΕΛΛΗΝΑ σταρ (προσέξετε τον ΕΛΛΗΝΑ σταρ) ως τον πιο ενδιαφέροντα πλεϊ μέηκερ όλων των εποχών. Ένας αντι-Γκάλης, δηλαδή επικαιροποιημένος.
Τον Γιάννη Αντετοκούνμπο ανέφερε στην ομιλία του στην Αθήνα ο Πλανητάρχης Ομπάμα.
Σε κάθε καθοριστικό καλάθι του Γιάννη ακούγεται στο στάδιο η μουσική «το συρτάκι του Ζορμπά». Ενώ ο ίδιος μετά από κάθε επιτυχία του ρίχνει στην πλάτη του την ελληνική σημαία …και δεν την καίει όπως άλλοι κατ’ επίφασιν ελληναράδες.
Υπερμεγέθης η τουριστική προβολή της Ελλάδας από το φαινόμενο «Γιάννης Αντετοκούνμπο». «I am from Athens» τονίζει όποτε ερωτάται για την καταγωγή του. Τα ελληνικά του άπταιστα, χωρίς αμερικανισμούς και άλλες γελοιότητες.
Ένα παιδί οικονομικών μεταναστών από τη Νιγηρία που πρόλαβε να λάβει την κατά τον Ισοκράτη ελληνική παιδεία, ήθος και μόρφωση.
Στα χνάρια του Γιάννη και τα αδέλφια του Θανάσης και Αλέξανδρος, όλοι τους με ελληνικά χριστιανικά ονόματα.
Πάνω σε αυτά τα παιδιά και όχι μόνο στηρίζουμε, κατά το δυνατόν, το κύριο θέμα της σημερινής μας εκδήλωσης.
Ιανουάριος 2017
ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ 2017 – ΗΜΕΡΑ ΑΓΑΠΗΣ
Ο Σύλλογος Μικρασιατών Ποντίων και Αρμενίων Σητείας
ΕΠΑΙΝΕΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
ΤΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ ΣΗΤΕΙΑΣ
(Ομιλία του Προέδρου του Συλλόγου κ. Γιώργου Αλεβίζου)
Έπειτα από αρχαιολογικές ανακαλύψεις ξέρουμε ότι στον ευρύτερο ελληνικό χώρο οι Έλληνες φάνηκαν στο προσκήνιο της ιστορίας γύρω στο 2000 π.Χ.
Στον χώρο βρήκαν άλλους λαούς γνωστούς ως Πελασγοί, Λέγετες, Ετεόκρητες.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο έμεναν «οι καλεσμένοι τότε μεν Γραικοί, νυν δ΄Έλληνες». Την ονομασία Γραικοί κράτησε για μας σχεδόν ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος.
Όλοι, όμως, οι Έλληνες ποιητές και συγγραφείς της αρχαιότητας, αρχίζοντας από τον Όμηρο, ονομάζουν τον αναφερόμενο χώρο ή μέρος αυτού Ελλάδα κι εκείνους που τον κατοικούσαν Έλληνες σε αντιδιαστολή με όλους τους άλλους λαούς που τους αποκαλούσαν Βαρβάρους.
Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ προχώρησε ακόμη περισσότερο λέγοντας ότι «το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι και μάλλον ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ Ή ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ».
Οι Έλληνες, λοιπόν, της αρχαιότητας είναι συγκέρασμα τόσο των αυτόχθονων λαών, όσο κι εκείνων που σε μεγάλες μάζες ήρθαν γύρω στο 2000 π.Χ. φέρνοντας μαζί τους μια νέα γλώσσα την Ελληνική.
Όμως, το ζήτημα που διχάζει είναι αν εμείς οι Νεοέλληνες είμαστε ή όχι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
Ο Γερμανός ιστορικός Ιάκωβος-Φίλιππος Φαλμεράϋερ στον πρόλογο της «Ιστορίας της Πελοποννήσου κατά τους μέσους αιώνας» που τύπωσε, όταν η Ελλάδα κέρδιζε την εθνική ελευθερία της, διατύπωσε τη θεωρία πως εμείς οι Νεοέλληνες δεν έχουμε την παραμικρή φυλετική σχέση με τους αρχαίους. Και μας θεωρεί ο Φαλμεράϋερ απόγονους Αλβανών, Σκύθων Σλάβων, Ιλλύρων Αρναούτων, ομόφυλοι των Σέρβων, των Βουλγάρων, των Δαλματών, των Μοσχοβιτών.
Με πρώτη ανάγνωση παρατηρούμε ότι ο Φαλμεράϋερ με την ανιστόρητη επιθυμία του προσπαθεί να βρει στον τόπο μας μια Ελλάδα όπως ακριβώς ήταν… πριν από 2500 χρόνια.
Οι απόψεις του Φαλμεράϋερ ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων και αγαναχτήσεων από ντόπιους (Παπαρηγόπουλος) και ξένους ιστορικούς. Ο πατριώτης του Φαλμεράϋερ ιστορικός Γεώργιος Γερβίνος στην έκδοση της πολύκροτης «Ιστορίας του ΙΘ΄αιώνα» καταλογίζει στον Φαλμεράϋερ ότι οι απόψεις του είναι επηρεασμένες από πολιτικά και όχι από ιστορικά κριτήρια.
Γράφει ο Γερβίνος «…Ο εκφράσας αυτήν την θεωρίαν επηρεάζετο υπό διαθέσεως σκοτεινής και αθύμου, και την εξέφερε καθ’ ην εποχήν αι υπέρ των Ελλήνων συμπάθειαι της Ευρώπης εψυχράνθησαν αίφνης συνεπεία των πρώτων αποτυχιών εις τον υπέρ ανεξαρτησίας αγώνα των όταν ο φόβος της Ρωσίας και του Πανσλαυϊσμού κατεθορύβησαν, εκτός των άλλων, και την Γερμανικήν ηγεσίαν».
Στη σύγχρονη εποχή μας η ανθρωπολογία με τις νέες επιστημονικές κατακτήσεις ανέτρεψε σύρριζα τη θεωρία του Φαλμεράϋερ. Ο δικός μας ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός αφού σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Στο πολύκροτο βιβλίο του «Προβλήματα ανθρωπολογίας της Ελλάδας» στα ρωσικά και ελληνικά, το 1961 καταλήγει στο συμπέρασμα:
«Το υλικό που παραθέσαμε, τα στοιχεία Ανθρωπολογίας, Παλαιοανθρωπολογίας, Ιστορικών επιστημών και της Γλωσσολογίας δείχνουν ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας βασικά είναι αυτόχθων. Όλοι οι τύποι που ξεχωρίσαμε ανάμεσα στο σύγχρονο πληθυσμό ανήκουν στον ανατολικομεσογειακό κλάδο της μεγάλης Ευρωπαϊκής Φυλής. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων λαών που αφομοίωσαν την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό. Το συμπέρασμα αυτό δεν απορρίπτει την ύπαρξη άλλων επιδράσεων».
Σημαντικό είναι πως το Ινστιτούτο της Εθνογραφίας της Ακαδημίας των Επιστημών της Ρωσίας ανεπιφύλακτα αποδέχτηκε τις θέσεις του Πουλιανού. Ο δόκτωρ της Βιολογίας Μ.Α. Γκρεμιάτκυ του Πανεπιστημίου της Μόσχας γράφει: «Η εργασία (του Πουλιανού) αυτή δίνει υλικό για τη λύση ενός ιστορικού αινίγματος και στην κυριολεξία λύνει το ζήτημα τί ήταν η Αρχαία Ελλάδα και τί είναι η σημερινή. Από παλιά έμπαινε το ζήτημα σχετικά με την κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, που είναι η Αρχαία Ελλάδα».
Και ο διευθυντής του Ανθρωπολογικού Ινστιτούτου και του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Μόσχας Β.Π. Γιακίμωφ λέει: «Η άποψη μου είναι ότι η εργασία του Α.Ν. Πουλιανού αντιπροσωπεύει την πιο τέλεια συγκεφαλαίωση για την ανθρωπολογία των Ελλήνων».
Και οι Ρώσοι, λοιπόν, παραδέχονται πως είμαστε, βασικά, απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και όχι των Σλάβων, όπως προσπάθησε να μας παρουσιάσει ο Φαλμεράϋερ.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η σημερινή φυλετική συγκρότηση μας είναι ακριβώς εκείνη που ήταν στα χρόνια της ακμής των αρχαίων Ελλήνων. Και ο Πουλιανός αποδέχεται τη θέση του Ντεμπετς πως «κάθε λαός μπορεί και πρέπει κατά κάποιο βαθμό να εξετάζεται σαν αποτέλεσμα επιμειξίας».
Ο Πουλιανός τονίζοντας πως τα ανθρωπολογικά δεδομένα για το φυλετικό προσδιορισμό είναι ασύγκριτα πιο αποφασιστικά από τα γλωσσολογικά, υπογραμμίζει τη γνώμη του γλωσσολόγου Ραϊς: «Οι νεκροκεφαλές είναι πιο σκληρές από τα σύμφωνα και τα φωνήεντα». Και αλλού γράφει: «Δεν παρατηρούμεν – βιολογικόν εκφυλισμόν – εις τον Ελλαδικόν χώρον, τον οποίον θα ημπορούσε να παρατηρήση και να αναφέρη κανείς εις άλλας χώρας. Και το γεγονός αυτό καθορίζεται από το πώς εξηγεί κανείς ΤΟΝ ΡΟΛΟΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ. Δηλαδή εις την Ελλάδα υπερβάλλεται η μετανάστευσις. Αρκεί να έρθη κάποιος ξένος να αφήση κάποιο τοπωνύμιο ή κάποιο φραγκολεβαντίνικο όνομα».
Ίσως τον 7ο αιώνα στον ελλαδικό χώρο εμφανίζονται οι λατινόφωνοι Βλάχοι (οι Κουτσόβλαχοι) και από τον 11ο ως τον 14ο αιώνα ίσως και αργότερα εμφανίζονται συμπαγείς ομάδες Αλβανών, οι Αρβανίτες και οι Αρβανιτόβλαχοι (οι Καραγκούνηδες της Ακαρνανίας). Οι οποίοι κατεβαίνουν ειρηνικά και φτάνουν στην Αττική, την Εύβοια, την Πελοπόννησο και σε μερικά νησιά του Αιγαίου, όπως Ύδρα, Σπέτσες, Πόρος, Σαλαμίνα, Αίγινα, Κέα, Κύθνος, Άνδρος κ.α.. Χαρακτηριστικό είναι πως ΑΠΟΧΤΗΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, λογάριαζαν τον εαυτό τους αναπόσπαστα μέλη της ελληνικής εθνότητας και στο μεγάλο για την απελευθέρωση του έθνους μας αγώνα, όχι μόνο πολέμησαν, αλλά και πρωταγωνίστησαν (Σουλιώτες, Υδραίοι, Σπετσιώτες κ.α.).
Θα πρέπει ακόμη να πούμε, για να αποφύγουμε κάθε παρεξήγηση, πως δεν υπάρχουν αμιγείς εθνότητες στην Ευρώπη. Κι εμείς όπως όλες οι άλλες εθνότητες είμαστε ένα αμάγαλμα που το συγκροτούν κυρίως Έλληνες, που ήρθαν σε επιμιξία με Σλάβους, Αλβανούς, Άραβες, Βλάχους, Φράγκους και Τούρκους. Για τους Τούρκους σωστότερο είναι πως η φυλετική συγκρότηση τους έχει βαθιά επηρεαστεί από τους Έλληνες με τις ακούσιες και λιγότερο εκούσιες προσχωρήσεις στο μωαμεθανισμό και στο κατοπινό σκλάβωμα γυναικών που πλούτιζαν τα χαρέμια τους. Είναι γνωστό πως κάποιοι Σουλτάνοι είχαν Ελληνίδες μητέρες.
Η αποδοχή της φυλετικής συνέχειας εμάς των Ελλήνων δεν αποτελεί κανένα είδος Μεγάλης Ιδέας, δεν μας οδηγεί σε στείρα προγονοπληξία ή σε παραμικρή πατριδοκαπηλική επανάπαυση. Αντίθετα, μας οδηγεί στα να δημιουργούμε έργα αντάξια με τα έργα που δημιούργησαν οι πρόγονοι μας, οι αρχαίοι Έλληνες.
Στην τραγωδία «Αντιγόνη» του Σοφοκλέους οργισμένος ο ΚΡΕΩΝ εκστομίζει: «Ποτέ μου εχθρός δε θενά γινή φίλος ούτε κι αφού πεθάνη». Και η σε θάνατο καταδικασμένη υποψήφια νύφη του Αντιγόνη απαντά: «Εγώ δεν είμαι για να μοιράζομαι έχθρες, αλλ’ αγάπη».
Σχετικά με τις επιμειξίες των Ελλήνων να αναφέρουμε ότι:
Ο Ιωάννης Τσιμισκής και ο Νικηφόρος Φωκάς που το 961 απελευθέρωσε την Κρήτη από τους Άραβες ήταν Αρμενικής καταγωγής.
Η Ελισάβετ Βακαρέσκου γόνος επίσημης Βλαχικής οικογένειας, σύζυγος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη και μητέρα των Υψηλάντηδων του Εικοσιένα έδωσε για τον Αγώνα τους τέσσερεις από τους πέντε γιούς της. Τον Αλέξανδρο, το Δημήτριο, το Νικόλαο, το Γεώργιο, της απέμεινε για τα βαθιά της γεράματα ο μικρότερος, ο Γρηγόριος.
Ο Σκεντέρμπεης ή Γεώργιος Καστριώτης (1407-1467), ήρωας των Αλβανών, απόκτησε μεγάλη φήμη και δόξα για τους νικηφόρους αγώνες του κατά των σουλτάνων Μουράτ και Μωάμεθ Β΄του Πορθητή. Αφότου πέθανε ο Σκεντέρμπεης, αρκετοί από τους χριστιανούς Αρβανίτες για να γλιτώσουν το τούρκικο σπαθί κατέβηκαν προς νότια. Κάμποσοι από αυτούς έφθασαν μέχρι την Εύβοια, την Αττική, την Ύδρα και τις Σπέτσες.
Ο Παπαρηγόπουλος γράφει: «Τα δύο κάλλιστα προϊόντα του συνδυασμού των Ελλήνων και Αλβανών υπήρξαν οι Σουλιώται επί της Στερεάς, οι Υδραίοι και οι Σπετσιώται κατά θάλασσαν».
Στον αγώνα του 1821 ξεχώριζαν οι Μποτσαραίοι, οι Τζαβελαίοι, οι Φωτομαραίοι, οι Δαγκλήδες, οι Σεχαίοι, οι Κουτσονίκηδες. Ο Άγγλος περιηγητής Hughes, που γνώρισε από κοντά τους ηρωισμούς των Σουλιωτών γράφει: «Όπως οι αρχαίοι Σπαρτιάτες και οι Σουλιώτες δεν ρωτάνε ποτέ πόσοι είναι οι εχθροί τους, μα που βρίσκονται». Ναι, οι Σουλιώτες είναι άξιοι της ευγνωμοσύνης μας για τους αθάνατους αγώνες τους, με κορύφωμα το Ζάλογγο. Το ντουφέκι τους στάθηκε το προανάκρουσμα του Εικοσιένα.
Είναι θρυλικοί οι αγώνες των Σουλιωτών κατά του Αλή Πασά ο οποίος άλλοτε με μπαμπεσιά κι άλλοτε με το ντουφέκι προσπάθησε να καταλάβει το Κακοσούλι όπως το ονομάτιζε. Κάποτε ο Αλή Πασάς, βάζοντας πάντοτε μπροστά την πονηριά τους προτείνει ειρήνη με τους όρους:
1. Να τους δώσει μετρητά δύο χιλιάδες πουγγιά (δηλαδή περίπου 1 εκατομμύριο γρόσια)
2. Να τους αφήσει δέκα χρόνια αφορολόγητους.
3. Να παρατήσουν το Σούλι και να πάνε να μείνουν σε όποιο άλλο μέρος θα διάλεγαν.
Οι Σουλιώτες του απάντησαν:
«Βεζύρ Αλή Πασά σε χαιρετούμεν,
Η πατρίς μας είναι ασυγκρίτως γλυκυτέρα από τα πουγγιά σου και από τους ευτυχείς τόπους τους οποίους υπόσχεσαι να μας δώσεις. Οθεν ματαίως κοπιάζεις επειδή η ελευθερία μας δεν πωλείται, ούτε αγοράζεται σχεδόν με όλους τους θησαυρούς της γης, παρά με το αίμα και θάνατον έως του τελευταίου Σουλιώτη
Όλοι οι Σουλιώτες μικροί και μεγάλοι».
Σπάνια τέτοια γράμματα έχει να μας παρουσιάσει η ιστορία. Κι αυτά γράφονται μονάχα από αγωνιστές που βάζουν τη λευτεριά πάνω από το θάνατο.
Επικαιροποιούμενοι και μεταφράζοντες τον Ισοκράτη λέμε, λοιπόν, ότι σήμερα «Έλληνες θα πρέπει να θεωρούνται όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας και μόρφωσης».
Στο ευχετήριο διάγγελμα του την παραμονή των Χριστουγέννων την 24-12-2016 ο Πατριάρχης μας Βαρθολομαίος κήρυξε το 2017 Έτος Προστασίας της Παιδικής Ηλικίας έχοντας κυρίως κατά νου τα παιδιά των προσφύγων μεταναστών που καταφθάνουν και στη χώρα μας.
Ο Σύλλογος μας, ο Σύλλογος Μικρασιατών Ποντίων και Αρμενίων Σητείας στα πλαίσια της εκδήλωσης «Βασιλόπιτα 2017 – Ημέρα Αγάπης» επαινεί δημόσια τους αλλοδαπούς μαθητές Γενικού Λυκείου και Επαγγελματικού Λυκείου Σητείας που βαθμολογικά στα μαθήματά τους διακρίθηκαν κατά το προηγούμενο σχολικό έτος.
Μετά τη σύντομη ιστορική αναφορά μας κρίνουμε ότι είναι αυτονόητοι οι λόγοι αυτής της ενέργειας του Συλλόγου μας. Να αισθανθούν τα παιδιά, όλα τα αλλοδαπά παιδιά και οι γονείς τους ότι τους καλωσορίζουμε στη μεγάλη αγκαλιά της ελληνικής κοινωνίας. Όπου, ως αυριανοί ενήλικες και καλοί οικογενειάρχες ευχόμαστε κι ευελπιστούμε να διακριθούν ως επιτυχημένοι επαγγελματίες, γεωργοί, τεχνίτες, επιστήμονες και ευυπόληπτοι πολίτες.
Περισσότερα επί του θέματος θα μας πουν οι πλέον αρμόδιοι διδάσκοντες καθηγητές, τους οποίους και θα καλέσουμε επί του βήματος.
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Αλεβίζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου