Ο ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ
Ήταν τόσο όμορφη η θάλασσα στο λιμάνι, το Σάββατο τ’ απόγευμα την ώρα που σουρούπωνε. Ήρεμη, πεντακάθαρη και μοσχοβολούσε φρεσκάδα και ιώδιο. Έμοιαζε σαν ένα πανέμορφο γαλάζιο χαλί, στρωμένο στο λιμάνι, σαν αυτό που στρώνει η μάνα στο σπίτι για να υποδεχθεί το παιδί της, όταν επιστρέφει από το μακρινό ταξίδι. Μέχρι να φθάσω στο λιμάνι στα Κόκκινα, είχε αρχίσει να νυχτώνει. Το πλοίο της γραμμής είχε καταφθάσει και έκανε τις μανούβρες του για να δέσει στο μόλο.
Ας χαζέψω λιγάκι τη διαδικασία, σκέφτηκα και σταμάτησα σε μια άκρη, να βλέπω και να μην εμποδίζω. Κόσμος, αυτοκίνητα, βαλίτσες, φορτηγά, νταλίκες. Περιεργάζομαι τον κόσμο, την κίνηση, τους λιμενικούς με τις σφυρίχτρες, τους ναύτες του πληρώματος, να φωνάζουν και να κάνουν κουμάντο στα αυτοκίνητα που μπαινοβγαίνουν.
Τα μάτια μου πέφτουν στο όνομα του πλοίου.
Μα δεν είναι το ΠΡΕΒΕΛΗΣ ; διερωτώμαι ψιθυριστά…
ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ , γράφει !!!
Αν είναι δυνατόν, απίστευτο !!! Πώς βρέθηκε εδώ, χρόνια είχε να φανεί.
Έκπληξη απερίγραπτη….
Τώρα κατάλαβα γιατί η θάλασσα στο λιμάνι, ήταν τόσο όμορφη απόψε. Τώρα κατάλαβα γιατί το λιμάνι, έστρωσε το γαλάζιο χαλί του.
Όσο κοιτούσα το όνομα στην πλώρη του πλοίου, το μυαλό μου γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Θυμήθηκα την προσπάθεια των Στειακών να μαζέψουν τα χρήματα, να αγοράσουν τις μετοχές, να ιδρύσουν τη ναυτιλιακή εταιρεία ΛΑΝΕ, να αγοράσουν το πρώτο καράβι, το Βιτσέντζος Κορνάρος…
Το θυμήθηκα, όταν πρωτοήρθε κι έδεσε στο λιμάνι, που όλη η Σητεία είχε γιορτή.
Θυμήθηκα τα ταξίδια που κάναμε με φίλους και γνωστούς για να στηρίξουμε όλοι, αυτή την προσπάθεια. Είχαμε αποκτήσει το καράβι της Σητείας, το καράβι του Λασιθίου που θα μας έβγαζε από την απομόνωση, που θα εξυπηρετούσε το Νομό και θα προωθούσε την τουριστική ανάπτυξη.
Τις σκέψεις μου, διέκοψαν οι φωνές των ναυτών που μάζευαν τους κάβους και ο ήχος του καταπέλτη που σηκωνόταν, καθώς το καράβι ξεκολλούσε από το μόλο και απομακρυνόταν.
Ένοιωθα, ότι έφευγε κάτι δικό μου, κάτι δικό μας…
Ήταν η συγκίνηση μου τέτοια, που δεν ξεκόλλησα τα μάτια μου από πάνω του, μέχρι που τα φώτα του χάθηκαν πίσω από το λιμάνι, γιατί θυμήθηκα ότι εκείνα τα χρόνια, όταν θέλαμε να μιλήσουμε για αυτό το καράβι, δεν λέγαμε Ο ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ αλλά όλοι λέγαμε….. το βαπόρι μας !!!¨
Μα δεν είναι το ΠΡΕΒΕΛΗΣ ; διερωτώμαι ψιθυριστά…
ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ , γράφει !!!
Αν είναι δυνατόν, απίστευτο !!! Πώς βρέθηκε εδώ, χρόνια είχε να φανεί.
Έκπληξη απερίγραπτη….
Τώρα κατάλαβα γιατί η θάλασσα στο λιμάνι, ήταν τόσο όμορφη απόψε. Τώρα κατάλαβα γιατί το λιμάνι, έστρωσε το γαλάζιο χαλί του.
Όσο κοιτούσα το όνομα στην πλώρη του πλοίου, το μυαλό μου γύρισε πολλά χρόνια πίσω. Θυμήθηκα την προσπάθεια των Στειακών να μαζέψουν τα χρήματα, να αγοράσουν τις μετοχές, να ιδρύσουν τη ναυτιλιακή εταιρεία ΛΑΝΕ, να αγοράσουν το πρώτο καράβι, το Βιτσέντζος Κορνάρος…
Το θυμήθηκα, όταν πρωτοήρθε κι έδεσε στο λιμάνι, που όλη η Σητεία είχε γιορτή.
Θυμήθηκα τα ταξίδια που κάναμε με φίλους και γνωστούς για να στηρίξουμε όλοι, αυτή την προσπάθεια. Είχαμε αποκτήσει το καράβι της Σητείας, το καράβι του Λασιθίου που θα μας έβγαζε από την απομόνωση, που θα εξυπηρετούσε το Νομό και θα προωθούσε την τουριστική ανάπτυξη.
Τις σκέψεις μου, διέκοψαν οι φωνές των ναυτών που μάζευαν τους κάβους και ο ήχος του καταπέλτη που σηκωνόταν, καθώς το καράβι ξεκολλούσε από το μόλο και απομακρυνόταν.
Ένοιωθα, ότι έφευγε κάτι δικό μου, κάτι δικό μας…
Ήταν η συγκίνηση μου τέτοια, που δεν ξεκόλλησα τα μάτια μου από πάνω του, μέχρι που τα φώτα του χάθηκαν πίσω από το λιμάνι, γιατί θυμήθηκα ότι εκείνα τα χρόνια, όταν θέλαμε να μιλήσουμε για αυτό το καράβι, δεν λέγαμε Ο ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ αλλά όλοι λέγαμε….. το βαπόρι μας !!!¨
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου