Γράφει: Γιώργος Αλεβίζος-Πρόεδρος
Μικρασιατών Ποντίων και Αρμενίων Σητείας
Στο ρεπορτάζ της έγκυρης, ευγενέστατης, συμπαθούς δημοσιογράφου κας Μαρίζας Ψαράκη στην ΑΝΑΤΟΛΗ/14-10-16 με τίτλο «Αξιοποίηση του λιμανιού (Σητείας) και προσέλκυση της κρουαζιέρας», ερωτηθείς ο ειδικός σύμβουλος κ.Γιάννης Μπράς, αν το τουριστικό προϊόν της Σητείας έχει ταυτότητα ο Κ.Μπράς, (για τον οποίο ευμενώς έχουμε αναφερθεί σε πρόσφατο δημοσίευμά μας) απάντησε:
«Ταυτότητα έχει, όμως πρέπει να προσδιοριστεί καλύτερα.Για παράδειγμα, ποιος είναι ο τοπικός μύθος της Σητείας;Στο Ηράκλειο είναι του Μινώταυρου.Στη Σητεία πρέπει να προσδιορίσουμε γιατί ο μύθος είναι μια ιστορία και οι ιστορίες πουλάνε…»Η Σητεία έχει το «μύθο» της κ.Μπρά.Παρακαλώ ακούστε τον (διαβάστε τον), δανειζόμενοι τα μυθικά αφηγήματα από το εξαιρετικό βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη «Κρητική Μυθολογία» από τις εκδόσεις ΚΑΡΜΑΝΩΡ 1996.
Στην ανατολική ακτή της Μεσογείου στη Σιδώνα μια παρέα νεαρών κοριτσιών χαίρονταν την άνοιξη.Ανάμεσα τους η πανέμορφη Ευρώπη,βασιλοκόρη του βασιλιά Αγήνορα.Κοντά στην ακτή έβοσκαν οι αγελάδες του βασιλιά.Η Ευρώπη έτρεχε χαρούμενη στα λιβάδια μέχρι που συνάντησε ένα δυνατό κάτασπρο ταύρο με μια μόνο μαύρη γραμμή ανάμεσα στα κέρατά του.
Ο ταύρος πλησίασε τα κορίτσια.Στην αρχή φοβήθηκαν.Μετά ξεθάρρεψαν,τον χάϊδεψαν, τον στόλισαν με άνθη.Η όμορφη βασιλοπούλα Ευρώπη ξεθάρρεψε περισσότερο και ανέβηκε στη ράχη του ήρεμου ταύρου.Δεν ήξερε όμως ότι αυτός ο παράξενος ταύρος ήταν ο μεγάλος θεός Δίας, που είχε θαμπωθεί από την ομορφιά της και μηχανεύθηκε αυτό τον τρόπο για να την πάρει από την ακτή της Σιδώνας.
Ο ταύρος (Θεός Δίας) γεμάτος σφρίγος και δύναμη ξεχύθηκε στη θάλασσα κι άρχισε να κολυμπά σκίζοντας τα κύματα με προορισμό την Κρήτη, το Δικταίον Αντρον, τη γενέτειρά του.
Η Ευρώπη κρατήθηκε καλά από τα κέρατα,γαντζώθηκε στο σφριγηλό κορμί του, το ταξίδι στο απέραντο πέλαγος ήταν μαγικό.Καθώς πάλευκος ωραίος ταύρος κολυμπούσε τριγύρω του χόρευαν οι Νεράϊδες, οι κόρες του Νηρέα, οι Τρίτωνες φυσούσαν μέσα στα μεγάλα κοχύλια τους, ο Ποσειδώνας βγήκε από το υγρό βασίλειο του να ευχηθεί στο μεταμορφωμένο σε ταύρο μεγάλο του αδερφό Δία.Ήταν ένα πανηγύρι, μια πομπή που προχωρούσε πάνω στην ήρεμη θάλασσα.
Ύστερα από λίγο η πομπή έφτανε στην (ΕΓΓΥΤΕΡΗ) ΝΟΤΙΑ ΑΚΤΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.Ίσως κάπου στην Ιτανό, στη Μαριδάτη, στις Καρούμπες, στην Κάτω Ζάκρο, στο Ξερόκαμπο…
Φθάνοντας στην Κρήτη ο Δίας οδήγησε την πανέμορφη Ευρώπη στο σπήλαιο του ιερού βουνού,στο Δίκταιον Αντρον, όπου οι Ωρες είχαν στρώσει το ιερό κρεβάτι κι έγινε ο ιερός γάμος που έμελλε να δώσει στην Κρήτη έναν βασιλιά, τον Μίνωα, σπορά του ίδιου του Δία.
Από τον Δία-Μίνωα, λέμε εμείς, εκπορεύεται και ο Μύθος του Μινώταυρου , ο μύθος της κρουαζιέρας Ηρακλείου.
Αλλά ας προσγειωθούμε στα τωρινά.Στο σήμερα.Τα παρακάτω γραφόμενα κάποτε είχαμε εξιστορήσει στον τότε εκδότη της Ν.ΕΠΑΡΧΙΑΣ κ.Ν.Ρ. που μας παρότρυνε να τα δημοσιεύσουμε.Επειδή θα θίγαμε τότε καταστάσεις και πρόσωπα για λόγους αρχής, δεν το κάναμε.Φίλε Νίκο να που ήρθε η ώρα:
Προ δεκαετίας πασίγνωστος και φίλος μας σκηνοθέτης κ.Νίκος Κούνδουρος, νάναι για πολλά χρόνια ακόμη όρθιος, βάσει του μύθου της Αρπαγής της Ευρώπης και άφιξης του ταύρου-Δία στη (ΕΓΓΥΤΕΡΗ) προς τη Σιδώνα νότια Κρήτη συνέλαβε την ιδέα να στηθεί σε εξωτερική περιοπτή θέση στην κάτω Ζάκρο σχετικό υπερμεγεθές χάλκινο άγαλμα.(8 τόνοι περίπου).
Υπερμεγεθές, ώστε να είναι εξ αποστάσεως ορατό από τα παραπλέοντα πλοία.Χρηματοδότης του γλυπτού ο επί μακρόν εργοδότης μας κ.Βαρδής Βαρδινογιάννης, Γλύπτες οι ποντιακής καταγωγής αφοί Σωτηριάδη.Αποδέκτες του έργου,ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς οι αυλαί ευεργετούμενοι ,οι ιδιοκτησιακώς κατά δυο στρέμματα γης ζημιούμενοι.
Αν και ο τότε Καποδιστριακός Δήμαρχος Ιτάνου,καθ’ομολογία του Νίκου Κούνδουρου και της συζύγου της Σωτηρίας ήταν θετικός και συνεργάσιμος για το όλο εγχείρημα , δυστυχώς κάποια προβαλλόμενα τοπικά εμπόδια δεν ξεπεράστηκαν και το άγαλμα τελικά τοποθετήθηκε αλλού όχι στην ευρύτερη περιοχή Σητείας.
Σε επίσκεψη μας στην Αθήνα, στο σπίτι του Νίκου και της Σωτηρίας(καθηγήτρια θεατρολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών) σε μινιατούρα προσομοίωση είδαμε το προτεινόμενο για την κάτω Ζάκρο άγαλμα «Αρπαγή της Ευρώπης».Δεν ήταν της κλασσικής γραμμής ας πούμε του Λυτρά, του Γύζη αλλά της γραμμικής του Εγγονόπουλου, του Μώραλη.Να όμως τώρα που για την κρουαζιέρα χρειάζεται.
Δυστυχώς, όπως πάντα, ενεργούμε εκ των υστέρων,ουδέποτε προληπτικά.Άσε…να πέσει ο δρόμος και μετά βλέπουμε!!!
Αγαπητέ μας κε Μπρά-Μύθος κρουαζιέρας, όπως διαπιστώνεται , υπάρχει.Αρκεί εκ μέρους των τοπικών αρμοδιών να υπάρχει θέληση,όρεξη για δουλειά και φαντασία,Καλή συνέχεια.
Γιώργος Αλεβίζος
ΥΓ.
Το νέο βιβλίο του Γιάννη Βαρουφάκη
(ας όψεται) με τίτλο «Η αρπαγή της Ευρώπης»
και υπότιτλο «Οι ρίζες της καταστροφικής διαχείρισής μιας
αναπόφευκτης κρίσης» να μην ξεστρατίσει τη φαντασία μας.
«Ταυτότητα έχει, όμως πρέπει να προσδιοριστεί καλύτερα.Για παράδειγμα, ποιος είναι ο τοπικός μύθος της Σητείας;Στο Ηράκλειο είναι του Μινώταυρου.Στη Σητεία πρέπει να προσδιορίσουμε γιατί ο μύθος είναι μια ιστορία και οι ιστορίες πουλάνε…»Η Σητεία έχει το «μύθο» της κ.Μπρά.Παρακαλώ ακούστε τον (διαβάστε τον), δανειζόμενοι τα μυθικά αφηγήματα από το εξαιρετικό βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη «Κρητική Μυθολογία» από τις εκδόσεις ΚΑΡΜΑΝΩΡ 1996.
Στην ανατολική ακτή της Μεσογείου στη Σιδώνα μια παρέα νεαρών κοριτσιών χαίρονταν την άνοιξη.Ανάμεσα τους η πανέμορφη Ευρώπη,βασιλοκόρη του βασιλιά Αγήνορα.Κοντά στην ακτή έβοσκαν οι αγελάδες του βασιλιά.Η Ευρώπη έτρεχε χαρούμενη στα λιβάδια μέχρι που συνάντησε ένα δυνατό κάτασπρο ταύρο με μια μόνο μαύρη γραμμή ανάμεσα στα κέρατά του.
Ο ταύρος πλησίασε τα κορίτσια.Στην αρχή φοβήθηκαν.Μετά ξεθάρρεψαν,τον χάϊδεψαν, τον στόλισαν με άνθη.Η όμορφη βασιλοπούλα Ευρώπη ξεθάρρεψε περισσότερο και ανέβηκε στη ράχη του ήρεμου ταύρου.Δεν ήξερε όμως ότι αυτός ο παράξενος ταύρος ήταν ο μεγάλος θεός Δίας, που είχε θαμπωθεί από την ομορφιά της και μηχανεύθηκε αυτό τον τρόπο για να την πάρει από την ακτή της Σιδώνας.
Ο ταύρος (Θεός Δίας) γεμάτος σφρίγος και δύναμη ξεχύθηκε στη θάλασσα κι άρχισε να κολυμπά σκίζοντας τα κύματα με προορισμό την Κρήτη, το Δικταίον Αντρον, τη γενέτειρά του.
Η Ευρώπη κρατήθηκε καλά από τα κέρατα,γαντζώθηκε στο σφριγηλό κορμί του, το ταξίδι στο απέραντο πέλαγος ήταν μαγικό.Καθώς πάλευκος ωραίος ταύρος κολυμπούσε τριγύρω του χόρευαν οι Νεράϊδες, οι κόρες του Νηρέα, οι Τρίτωνες φυσούσαν μέσα στα μεγάλα κοχύλια τους, ο Ποσειδώνας βγήκε από το υγρό βασίλειο του να ευχηθεί στο μεταμορφωμένο σε ταύρο μεγάλο του αδερφό Δία.Ήταν ένα πανηγύρι, μια πομπή που προχωρούσε πάνω στην ήρεμη θάλασσα.
Ύστερα από λίγο η πομπή έφτανε στην (ΕΓΓΥΤΕΡΗ) ΝΟΤΙΑ ΑΚΤΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.Ίσως κάπου στην Ιτανό, στη Μαριδάτη, στις Καρούμπες, στην Κάτω Ζάκρο, στο Ξερόκαμπο…
Φθάνοντας στην Κρήτη ο Δίας οδήγησε την πανέμορφη Ευρώπη στο σπήλαιο του ιερού βουνού,στο Δίκταιον Αντρον, όπου οι Ωρες είχαν στρώσει το ιερό κρεβάτι κι έγινε ο ιερός γάμος που έμελλε να δώσει στην Κρήτη έναν βασιλιά, τον Μίνωα, σπορά του ίδιου του Δία.
Από τον Δία-Μίνωα, λέμε εμείς, εκπορεύεται και ο Μύθος του Μινώταυρου , ο μύθος της κρουαζιέρας Ηρακλείου.
Αλλά ας προσγειωθούμε στα τωρινά.Στο σήμερα.Τα παρακάτω γραφόμενα κάποτε είχαμε εξιστορήσει στον τότε εκδότη της Ν.ΕΠΑΡΧΙΑΣ κ.Ν.Ρ. που μας παρότρυνε να τα δημοσιεύσουμε.Επειδή θα θίγαμε τότε καταστάσεις και πρόσωπα για λόγους αρχής, δεν το κάναμε.Φίλε Νίκο να που ήρθε η ώρα:
Προ δεκαετίας πασίγνωστος και φίλος μας σκηνοθέτης κ.Νίκος Κούνδουρος, νάναι για πολλά χρόνια ακόμη όρθιος, βάσει του μύθου της Αρπαγής της Ευρώπης και άφιξης του ταύρου-Δία στη (ΕΓΓΥΤΕΡΗ) προς τη Σιδώνα νότια Κρήτη συνέλαβε την ιδέα να στηθεί σε εξωτερική περιοπτή θέση στην κάτω Ζάκρο σχετικό υπερμεγεθές χάλκινο άγαλμα.(8 τόνοι περίπου).
Υπερμεγεθές, ώστε να είναι εξ αποστάσεως ορατό από τα παραπλέοντα πλοία.Χρηματοδότης του γλυπτού ο επί μακρόν εργοδότης μας κ.Βαρδής Βαρδινογιάννης, Γλύπτες οι ποντιακής καταγωγής αφοί Σωτηριάδη.Αποδέκτες του έργου,ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς οι αυλαί ευεργετούμενοι ,οι ιδιοκτησιακώς κατά δυο στρέμματα γης ζημιούμενοι.
Αν και ο τότε Καποδιστριακός Δήμαρχος Ιτάνου,καθ’ομολογία του Νίκου Κούνδουρου και της συζύγου της Σωτηρίας ήταν θετικός και συνεργάσιμος για το όλο εγχείρημα , δυστυχώς κάποια προβαλλόμενα τοπικά εμπόδια δεν ξεπεράστηκαν και το άγαλμα τελικά τοποθετήθηκε αλλού όχι στην ευρύτερη περιοχή Σητείας.
Σε επίσκεψη μας στην Αθήνα, στο σπίτι του Νίκου και της Σωτηρίας(καθηγήτρια θεατρολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών) σε μινιατούρα προσομοίωση είδαμε το προτεινόμενο για την κάτω Ζάκρο άγαλμα «Αρπαγή της Ευρώπης».Δεν ήταν της κλασσικής γραμμής ας πούμε του Λυτρά, του Γύζη αλλά της γραμμικής του Εγγονόπουλου, του Μώραλη.Να όμως τώρα που για την κρουαζιέρα χρειάζεται.
Δυστυχώς, όπως πάντα, ενεργούμε εκ των υστέρων,ουδέποτε προληπτικά.Άσε…να πέσει ο δρόμος και μετά βλέπουμε!!!
Αγαπητέ μας κε Μπρά-Μύθος κρουαζιέρας, όπως διαπιστώνεται , υπάρχει.Αρκεί εκ μέρους των τοπικών αρμοδιών να υπάρχει θέληση,όρεξη για δουλειά και φαντασία,Καλή συνέχεια.
Γιώργος Αλεβίζος
ΥΓ.
Το νέο βιβλίο του Γιάννη Βαρουφάκη
(ας όψεται) με τίτλο «Η αρπαγή της Ευρώπης»
και υπότιτλο «Οι ρίζες της καταστροφικής διαχείρισής μιας
αναπόφευκτης κρίσης» να μην ξεστρατίσει τη φαντασία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου