ΚΩΣΤΗΣ Ν. ΖΕΡΒΑΚΗΣ: Α Ε Ρ Α ! . . .

Α Ε Ρ Α ! . . .

Με την ιαχή ΑΕΡΑ εισορμήσανε κατά του εχθρού, από το πρωί της 28ης Οχτωβρίου 1940, τα στρατευμένα νιάτα της πατρίδας μας και γράψανε, με τον ενθουσιασμό τους αλλά και με το αίμα τους, Ιστορία.
Κάθε χρόνο γιορτάζουμε το ΟΧΙ και κατατρυχόμαστε, ποιος το ‘πε και ποιος δεν το ‘πε. Ο ελληνικός λαός ή ο σπιθαμιαίος δικτάτορας και ξεχνάμε την καθάρια φωνή των στρατευμένων παιδιών, που από τα εσώψυχά τους, ξεχύθηκε πάνω στα βουνά της Ελληνοαλβανικής μεθορίου, η ηρωική κραυγή, Α Ε Ρ Α !
Η υπεροπλία του εχθρού καταφανώς ανώτερη. Όμως, ο ενθουσιασμός, η τόλμη, το θάρρος και ο ηρωισμός του Έλληνα στρατιώτη, τη λυγίσανε και παρά λίγο να την κάμψουνε μέχρις εξευτελισμού.
Οι νίκες που κατήγαγε ο ελληνικός στρατός, ανεβάσανε την περηφάνια του ελληνικού λαού σε δυσθεώρητα ύψη. Κλεισούρα, Πρεμετή, Αργυρόκαστρο, Κορυτσά, είναι σύμβολα νίκης, όμοια με κείνα των Μαραθωνομάχων, των Σαλαμινομάχων, των τριακοσίων του Λεωνίδα, των ολοκαυτωμάτων του Σουλίου και του Αρκαδίου, των γυναικών του χορού του Ζαλόγγου και τόσων άλλων ηρωικών αγωνιστών που δοξάσανε κατά καιρούς την πατρίδα μας.

Οι σύμμαχοι μας μείνανε κι αυτοί έκπληκτοι από τις περιφανείς νίκες του Ελληνικού στρατού και είπανε λόγια επαινετικά, όπως αυτό το χιλιοειπωμένο του Τσόρτσιλ, «αν μέχρι τώρα λέγαμε, πως οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, από σήμερα θα πρέπει να λέμε, πως οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες».
Με κωδωνοκρουσίες, ζητωκραυγές, χορούς και τραγούδια ο ελληνικός λαός γιόρταζε τις νίκες, των στρατευμένων παιδιών του, που μοιάζανε σαν παραμύθι.
Λίγους μήνες βάσταξε, αλίμονο, αυτό το παραμύθι. Η κατάρρευση έγραψε το τέλος του.
Επακολουθήσανε γεγονότα που καλούμαστε από κάποια γωνιά του μακρινού ορίζοντα τους, να τα υπερτιμήσουμε ή να τα υποτιμήσομε. Με μια λέξη να τα κοστολογήσουμε.
-Την κατοχή την νικήσαμε. Η Ελλάδα, που ποτέ δεν πεθαίνει, επέζησε.
-Στο Γράμμο το 1949, όπου γράφτηκε ο επίλογος του εμφυλίου νικήσαμε ή νικηθήκαμε;
-Στα 1967, όταν η χούντα μπουντρούμιασε τους δημοκρατικούς πολίτες, νικήθηκε ή δεν νικήθηκε ο ΛΑΟΣ;
-Νικηθήκαμε ή δεν νικηθήκαμε στην Κύπρο, το 1974;
Καλό είναι νομίζω να θυμούμαστε όχι μόνο τις δάφνες της νίκης, αλλά και τις πικροδάφνες της ήττας. Από τις ήττες πιότερο παρά από τις νίκες πηγάζουμε τα σοφά διδάγματα. Το λέει και ο λαός. «Τα παθήματα γίνονται μαθήματα».

Από το 1974 η χώρα μας, η μικρή σε έκταση χώρου αλλά μεγάλη σε έκταση χρόνου, πορεύεται στο δρόμο του λεγόμενου ελεύθερου πολιτικού και δημοκρατικού βίου. Γίνανε κάμποσες εκλογές για την ανάδειξη Κυβερνήσεων. Νίκησε σ’ αυτές ο ΛΑΟΣ ή ηττήθηκε; Δικαιώθηκε ή προδόθηκε;
Αυτές τις μέρες απ’ όλο το πολιτικό σινάφι αναδύεται ΜΠΟΧΑ, ΜΠΟΧΑ και μόνο ΜΠΟΧΑ.
Α Ε Ρ Α ! γιατί πνιγόμαστε.

ΚΩΣΤΗΣ Ν. ΖΕΡΒΑΚΗΣ
28 ΟΧΤΩΒΡΗ 2008