Υπόθεση Μονής Τοπλού : Ο θάνατος του μητροπολίτη και οι περίεργες συμπτώσεις που επιτάχυναν τις
Ο θάνατος του μητροπολίτη και οι περίεργες συμπτώσεις
Ο μακαριστός Θεόφιλος Βουζουνεράκης φερόταν να διαφωνεί με την επένδυση στο Τοπλού
Το Δεκέμβριο του 1993 ένα συνηθισμένο βράδυ στην αίθουσα σύνταξης της εφημερίδας. Μέρα τυπική, χωρίς μεγάλα γεγονότα. ΄Ώσπου έσκασε η είδηση: σκοτώθηκε σε τροχαίο ο μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ.Φιλόθεος Βουζουνεράκης.
Το περιστατικό , αν και λυπηρό, καταγράφηκε ως ένα ακόμη δυστύχημα επωνύμου με μοναδική συνέπεια τη χηρεία της μητρόπολης στην ανατολική Κρήτη. Έτσι νόμιζαν εκείνο το βράδυ στην αίθουσα σύνταξης. Η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Τόσο για το πώς και εάν ερευνήθηκαν οι συνθήκες του δυστυχήματος όσο και με τη διαδικασία της διαδοχής που ακολουθήθηκε. Μια σειρά από περίεργες συμπτώσεις που αργότερα έδεσαν με την υπόθεση της επένδυσης στη Μονή Τοπλού.Λίγες μέρες μετά το δυστύχημα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα στο γραφείο. Από άγνωστο πρόσωπο. Το οποίο στη συνέχεια μου τηλεφώνησε πολλές φορές-πάντα διατηρώντας την ανωνυμία του-και μου έδινε όπως αποδείχθηκε αξιόπιστες πληροφορίες για όλο το “πακέτο”. Το ονόμασα “βαθύ λαρύγγι” επηρεαζόμενος από την αντίστοιχη πηγή στο σκάνδαλο Γουοτεργκειτ. Ήταν τόσο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών που ότι μου έλεγε θα γινόταν μερικές μέρες μετά!
“Για ψάξε το καλύτερα”, μου έλεγε συνεχώς και πρότεινε να βρούμε την…πραγματογνωμοσύνη. Ποια πραγματογνωμοσύνη όμως ; Όλα είχαν εξαφανιστεί! Η έρευνα που έπρεπε να γίνει για το θάνατο του μητροπολίτη “σκόνταψε” σε αόρατα χέρια που μάλλον δεν ήθελαν να μπουν σε τέτοιες διαδικασίες. Ο θάνατος του Φιλόθεου όντως ήρθε σε μια περίοδο που οι τόνοι είχαν οξυνθεί και οι αντιπαραθέσεις άρχισαν να γίνονται πολύ έντονες γύρω από το μέλλον της έκτασης στο Τοπλού. Λέγεται ότι ο ίδιος ο μακαριστός μητροπολίτης φερόταν να έχει πει ότι "όσο ζω εγώ, μόνο πάνω από το πτώμα μου θα υλοποιηθούν τα σχέδια διαφόρων στο Κάβο Σίδερο".
Ο μητροπολίτης, λένε όσοι τον ήξεραν, ήταν άριστος οδηγός και σκοτώθηκε ακαριαία όταν προσέκρουσε με καινούργιο αυτοκίνητο του σε ένα φορτηγό που βγήκε ξαφνικά στο δρόμο στην ευθεία του Κουτσουναρίου. Στο δρόμο δεν υπήρχαν ίχνη από φρενάρισμα, παρόλο που η ορατότητα σε όλο το μήκος της ευθείας είναι απεριόριστη.
“Ο άνθρωπος που οδηγούσε το φορτηγό, ευθύνεται για το θάνατο και άλλου ανθρώπου. Ψάξτο!”, μου είπε πάλι στο τηλέφωνο. Το ένα μετά το άλλο επιβεβαιωνόταν.
Ο Μητροπολίτης καθημερινά έκανε το δρομολόγιο αυτό από την έδρα της Μητρόπολης στην οικία του (Φέρμα ), οδηγώντας μόνος του. Οι ντόπιοι ψιθύριζαν ότι κάτι τρέχει στην υπόθεση αυτή και έλεγαν διάφορα. Το “βαθύ λαρύγγι” μου έλεγε να ψάξω τι απέγινε ο οδηγός…
Τελικά μόνο η δημοσιογραφική έρευνα απέμεινε να βάζει ερωτήματα. Επισήμως ο φάκελος έκλεισε πολύ νωρίς και σταμάτησε έτσι κάθε περαιτέρω έρευνα. Τώρα συζητούν για να τον ξανανοίξουν. Αλλά πώς;
Η διαδοχή
Ας αφήσουμε όμως αυτό το κομμάτι και ας πάμε στο κυρίως πιάτο. Που είναι η μητρόπολη. Με τη χηρεία της θέσης άρχισαν να συζητούνται τα ονόματα των διαδόχων. Για πρώτη φορά όμως όλοι φαίνονταν να συμφωνούν σε ένα πρόσωπο: στον αρχιμανδρίτη και πρωτοσύγκελο της μητρόπολης Δαμασκηνό Καζανάκη. Ο οποίος ήταν και αγαπητός στην περιοχή, αλλά και στενός συνεργάτης του μακαριστού μητροπολίτη. Ήξερε καλά τι ήθελε ο Φιλόθεος για την περιοχή.
-Θα είναι ο νέος μητροπολίτης ο Δαμασκηνός; Ρώτησαν οι δημοσιογράφοι τον τότε Αρχιεπίσκοπο Τιμόθεο.
“Φυσικά, αφού τον θέλει ο κλήρος και ο λαός της περιοχής. Είναι και πολύ καλός, γιατί όχι;’ απάντησε λίγες μέρες πριν την Ιερά Σύνοδο ο μακαριστός Τιμόθεος. Οι εφημερίδες άρχισαν να γράφουν για το σίγουρο φαβορί, στην Ιεράπετρα κυρίως σήμανε συναγερμός. Γενικός ξεσηκωμός.
“Δεν θα είναι ο Δαμασκηνός. Άλλες οι βουλές του Αγίου Πνεύματος” μου είπε στο τηλέφωνο το “βαθύ λαρύγγι”. Αλλά εκείνη τη φορά δεν το πίστεψα. Πώς δεν θα έβγαινε ο Δαμασκηνός αφού όλοι τον ήθελαν;
Την ημέρα της εκλογής κόσμος είχε συγκεντρωθεί γύρω και έξω από τη Μητρόπολη του Αγίου Μηνά όπου συνεδρίασε η Ιερά Σύνοδος. Εκεί και ο δήμαρχος της Ιεράπετρας Μαν.Μαστοράκης μαζί με κόσμο από την περιοχή. Λίγο πιο πέρα στο φαρμακείο του Μαν.Παπαχατζάκη περίμενε ο Δαμασκηνός να τον φωνάξουν. Η εκλογή ήταν θέμα πλέον τυπικό.
Δύο ώρες μετά άρχισε το σούσουρο. Κάτι συμβαίνει. Κάτι γίνεται. Και έσκασε η βόμβα. Ένας μητροπολίτης ανέσυρε ένα παλιό φάκελο που αφορούσε τη θητεία του Δαμασκηνού στο Βόλο. Μία υπόθεση για την οποία είχε κριθεί και αθωωθεί. Αλλά η χρήση του φακέλου ήταν αρκετή για να αναβληθεί η Σύνοδος και η εκλογή. Και να “καεί” το χαρτί του Δαμσκηνού, ενός από πιο αξιόλογους αρχιμανδρίτες τότε στην Κρήτη. Ο οποίο ειρήσθω εν παρόδω σήμερα έχει αξιοποιηθεί από τον Αθηνών Ιερώνυμο.
Θυμήθηκα το “βαθύ λαρύγγι” .Αλλά είπα δεν γίνεται να υπάρχει σχεδιασμός. Είναι σύμπτωση. Και το ξέχασα. Αλλά τότε ήρθε το νέο σενάριο. Μια ομάδα μητροπολιτών επέλεξε να κάνει μητροπολίτη στην περιοχή τον Ανθιμο Συριανό. Ο οποίος ήταν τότε αρχιγραμματέας της Συνόδου και ηγούμενος της Μονής Αττάλη. Την οποία και αναστήλωσε εκ θεμελίων.
“Φυσικά και θα είναι ο Άνθιμος. Είναι ο γραμματέας μας και τον αγαπούμε όλοι”, είπε μετά από μερικές εβδομάδες ο Τιμόθεος. Και οι πάντες συμφώνησαν. Εκτός από το “βαθύ λαρύγγι”. Που μου τηλεφώνησε ένα βράδυ: “Δεν θα είναι ο Άνθιμος. Το Άγιο Πνεύμα δεν αποφάσισε κάτι τέτοιο” μου είπε. Αλλά εκεί πέταξα τη σκούφια μου. Θα είναι ο Άνθιμος , είπα, διότι είναι ο πιο συγκροτημένος , ο πιο μορφωμένος από όλους. Και αγαπητός. Και ήρθε η μέρα της εκλογής. Την παραμονή όμως το βράδυ παίχτηκε σε τοπικό κανάλι ένα ρεπορτάζ το οποιο αναφερόταν υπαινικτικά σε μια περίεργη υπόθεση στο μοναστήρι Αττάλη. Οικονομικού χαρακτήρα. Ο Άνθιμος έμεινε άναυδος. Όχι όμως και ένας μητροπολίτης-ο συγκεκριμένος μητροπολίτης- που ζήτησε νέα αναβολή. Και “έκαψε” τον Άνθιμο. Ο οποίος λίγο αργότερα εξελέγη χωρίς κανένα πρόβλημα από τους ίδιους Συνοδικούς μητροπολίτης στο Ρέθυμνο! Αλλά δεν έκανε για Ιεραπύτνης και Σητείας.
Ευτυχώς που το Aγιο Πνεύμα πια τον Ιούνιο του 1994, επτά μήνες μετά, αποφάσισε και έστειλε εκεί τον σημερινό μητροπολίτη Ευγένιο Πολίτη που ήταν μέχρι πρότινος ηγούμενος στο Γοργολαϊνι. Της εκλογής του μεσολάβησε μία κρίσιμη συνάντηση δύο μητροπολιτών που πήγαν νύχτα στον Τιμόθεο και τον έπεισαν ότι έτσι πρέπει να γίνει. Ήταν θέλημα Θεού.
Πηγή : www.patris.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου